Je moet eerst aan spullen komen om te kunnen vertrekken.

Een verandering van plannen. In plaats van “outreach” naar dezelfde dorpen als het team van vorig jaar is ons gevraagd naar enkele dorpen ten zuiden van Tamatave (Taomasina) te gaan. Het is een boottocht van 4 uur. We verblijven dan in een dorp aan een kanaal en vandaar uit bezoeken we meerdere dorpen in de omgeving.

We gaan op outreach onder begeleiding van 4 vertalers die we vandaag hebben ontmoet. Zij vertelden ons de impact die een bezoek van een Nederlands team heeft. Het is voor hen een enorme bemoediging en een hele goede kans om mensen de principes van Gods koninkrijk te leren. Het is geweldig om te zien dat de lokale missionarissen echt een enorm voordeel hebben van ons bezoek. Ter voorbereiding hebben we samen met hen boodschappen gedaan in Tamatave. We koken zelf op onze eigen spullen en met ons eigen voedsel en dus moeten we aan spullen komen om te kunnen vertrekken. Met drie Tuk Tuk’s vertrokken we naar de stad.

Tamatave is de haven van Madagaskar en is anders dan Tana (Antananarivo). Het is veel vlakker en je ziet er veel Push Push (een soort riksja) en veel Tuk Tuk’s. De chaos in het verkeer is wel vergelijkbaar met Tana. De wegen zijn vol met wandelaars, fietsers, PushPush, TukTuks, auto’s en vrachtwagens die elkaar op allerlei manieren passeren. In de wanorde lijkt toch een soort regel te zijn want er wordt weinig tot niet geclaxonneerd en gescholden.

Het winkelen is echt geweldig. Afdingen op potten en pannen en goede groenten en rijst zoeken. Het prijs systeem is erg verwarrend. Als een verkoper bijvoorbeeld 90 roept moet ik 18.000 Ariary betalen. Het duurde even voordat ik begreep dat ik dat met 200 moet vermenigvuldigen, vooral omdat iedereen mij uit probeerde te leggen dat ik het door 5 moest delen. Later hoorde ik dat mensen in Tamatave nog steeds in Franse francs rekenen.

De TukTuk bestuurders hebben ons weer veilig thuis gebracht. Nu zijn we echt klaar om te vertrekken. Nog een nachtje slapen... welterusten!