Aankomen? Vertrekken?... Zijn!

De nachten zijn hier slopend. Warm, geen wind, muskieten en het ergste van alles, 9 snurkende mannen op 30 m2. Geen recept om lekker te slapen. Omdat het hier al vroeg donker is gaan veel van ons vroeg naar bed. Zelf blijf ik graag op om te praten met de vertalers. We praten over het koninkrijk van God en over onze dromen en visies. Als uiteindelijk iedereen slaapt kijk ik nog een tijdje naar de sterren. Het is betoverend mooi! Zoveel sterren, Gods zilverschitterende mantel.

Alles is hier anders. Voor de lunch hebben we kip gekocht. 3 stuks. Mathilda, Sjoerd en Jaco hebben er elk een geslacht. Die hebben nu zeker recht om kip te eten. If you want to eat it you must be willing to kill it…

Na de lunch hebben we weer een dorp bezocht. Miranjaka, het dorp van chief Dohr. Hij is christen geworden doordat Rodin, de chief van ons dorp en Michel, een van de kerkleiders van ons dorp een discipel van hem maakten. Op zijn beurt maakt hij nu weer discipelen in zijn dorp en andere dorpen.
We hebben lang met hem gepraat, o.a. over Bartolomeüs. Bartolomeüs had zijn focus op Jezus en niet op zijn omstandigheden of de mensen om hem heen. We hebben met hem en zijn familie gebeden dat er meer christenen mogen komen in zijn dorp, hij is nu de enige. We hebben hem bemoedigd en ook zijn familie aangemoedigd hun verlangen om anderen over Jezus te leren  werkelijkheid te maken. Het is heel fijn om hier een zegen te kunnen zijn, door onze giften en door er gewoon te zijn.
Er zijn is belangrijk. Het hebben van een relatie is meer waard dan het hebben van geld en goed. De wetenschap dat er iemand aan je heeft gedacht en de moeite nam je te bezoeken is als een hefboom die je helpt de zorgen met iets minder kracht te kunnen dragen.